Bij online promotie maken aanbieders van producten en diensten vaak gebruik van kanalen van derden. Deze derden (ook wel publishers genoemd) worden door de aanbieder (ook wel adverteerder) kortgezegd ingeschakeld om op een bepaalde manier reclame te maken, in ruil voor vergoeding. De randvoorwaarden waaronder de samenwerking wordt uitgevoerd (ook wel affiliate voorwaarden) zijn erg belangrijk en worden vaak zonder kritische blik aanvaard. In deze blog wordt, vanuit het perspectief van de publisher, bekeken waar je vooral op moet letten.
Het commissiemodel is vanuit commercieel perspectief het belangrijkste voor de publisher. Dit is dan ook vaak het onderwerp waar de publisher de meeste aandacht aan besteed, naast de inhoudelijke voorwaarden van de campagne zelf en de technische implementatie.
Er zijn verschillende modellen denkbaar. Veelal is het model op voorhand al vastgelegd door de adverteerder zelf en heeft de publisher geen inspraak. Ook dan is het advies altijd goed te kijken naar de criteria die gelden voor toewijzing van commissie. Er bestaan namelijk redelijk bijzondere voorwaarden, zoals een terugbetalingsplicht of verrekeningsmogelijkheid voor de adverteerder, mocht een consument beroep doen op zijn herroepingsrecht.
Afhankelijk van de inhoud van de samenwerking kan het zijn dat de publisher merken en content, afkomstig van de adverteerder, zal gaan gebruiken. Een licentie tot gebruik ervan zal veelal expliciet gegeven worden, maar kan ook impliciet blijken uit de opdracht zelf. Als het gaat om gebruik van afbeeldingen, video’s en dergelijke, kan het echter zijn dat de adverteerder zelf geen rechthebbende is omdat het ontwikkeld is door een extern designbureau. In dat verband is het wenselijk om af te spreken dat de adverteerder garandeert gerechtigd te zijn de content te verstrekken en dat het gebruik door publisher (binnen de afspraken) geen risico’s met zich meebrengt. Eventueel in combinatie met een vrijwaring, mocht de publisher toch aangesproken worden door een derde partij.
Adverteerders hanteren veelal restricties waarbinnen de campagne gevoerd moet worden. Denk aan: wel/niet adverteren op adultsites. Aan de overtreding hiervan, of andere voorwaarden, wordt vaak ook een boete gekoppeld. Uiteraard is het voor de publisher van belang de affiliate voorwaarden te scannen op dergelijke restricties en boeteclausules.
Een publisher richt zijn kanalen op een bepaalde wijze in om het aanbod van de adverteerder goed onder de aandacht te brengen. Dat komt aardig wat effort bij kijken. Het is dan ook van belang na te gaan in hoeverre de adverteerder zichzelf de mogelijkheid biedt campagnes (voortijdig) te beëindigen.
Het is natuurlijk vervelend als een adverteerder campagnes met onmiddellijke ingang en zonder notificatie mag doen. Als publisher heb je dan namelijk niet de mogelijkheid om zonder dip in inkomsten over te stappen naar andere adverteerders. Bovendien heeft die transitie ook tijd nodig. Advies is dan ook altijd een voldoende ruime notificatietermijn voor beëindiging af te spreken. Bij die onderhandeling loop je als publisher wel het risico dat de adverteerder dat uitsluitend onder nadere voorwaarden wenst te doen, bijvoorbeeld tegen een lagere commissie.
Meld je nu aan voor één van de nieuwsbrieven van ICTRecht en blijf op de hoogte van onderwerpen zoals AI, contracteren, informatiebeveiliging, e-commerce, privacy, zorg & ICT en overheid.