In onze wet staat geen bepaling als “voor of bij het einde van de overeenkomst draagt de clouddienstverlener de data over aan de klant en helpt hij de klant over te stappen naar een nieuwe dienstverlener”. Dus daarom kan een afnemer van clouddiensten maar beter een goede cloud exit-strategie hebben met een uitgewerkte exit-regeling.
Rechters hebben zich (nog) niet vaak over de cloud en de grenzen van vendor lock-in mogen uitspreken. In de literatuur wordt aan de hand van uitspraken voorzichtig geconcludeerd dat rechters gevoelig zijn voor hoe afhankelijk de klant is van zijn clouddienstverlener. Redelijkheid en billijkheid lijken in de weg te staan van het al te vrij uitoefenen door de clouddienstverlener van opschortingsrechten en van afspraken uit de overeenkomst op grond waarvan de clouddienstverlener onomkeerbaar data kan verwijderen.
Binnen het kader van het insolventierecht worden stappen gezet naar een recht op een weg naar buiten, maar dan wel enkel voor de curator. Rechters hebben aangegeven dat er recht is op voortzetting van de clouddienst of afgifte van (administratie) data. Beide in ruil voor een redelijke vergoeding.
Bij de herijking van het faillissementsrecht vervalt het recht op de redelijke vergoeding mogelijk. Er ligt nu een voorstel om een artikel op te nemen in de Faillissementswet op grond waarvan de curator toegang moet krijgen tot digitale administratie. In de Memorie van Toelichting staat dat de dienstverlener een redelijke vergoeding mag vragen maar daar geen recht op heeft indien de boedel niet voldoende middelen bevat.
Al met al biedt één en ander nog geen zekerheid op een weg naar buiten of migratie. Wat wel?
Een klant en de clouddienstverlener kunnen afspraken maken over hoe partijen uit elkaar gaan op het moment dat het “huwelijk” nog goed is.
Is het open source software? Wordt de software aan de klant overgedragen of behoudt zij een gebruiksrecht na het einde van de overeenkomst? Is het standaard-software die ook elders kan worden ingekocht? Of gaat het om software van de dienstverlener en kan de klant daar na het einde van de overeenkomst geen gebruik meer van maken?
Wanneer de klant later geen gebruik meer kan maken van de software dan heeft de klant ook de datamodellen nodig zodat de data in het nieuwe systeem weer voor dezelfde doeleinden uitgelezen kan worden.
Ten slotte, de klant doet er goed aan een vangnetbepaling op te nemen waarin staat dat dienstverlener zal meewerken. Men kan nooit alles vooraf voorzien. Zeker niet daar de technologie snel vooruitgaat.
Dit artikel is eerder verschenen in ICTRecht in de praktijk nr. 2, 2016. Lees voor alle bronverwijzingen de pdf-versie van het magazine via de link.
Heeft u hulp nodig bij het opstellen van een cloud exit-regeling of een cloud continuïteitsregeling? Neem dan contact met ons op, wij helpen u graag verder.
ICTRecht Academy verzorgt praktische basis- en verdiepingscursussen, en een masterclass ICT-contracten waarin op een praktische manier aandachtspunten en valkuilen worden besproken van o.a. NDA’s, algemene voorwaarden, mantelovereenkomsten en licenties. U leert documenten te reviewen, op te stellen en er over te onderhandelen. De cursussen zijn voor juridisch publiek (PO) en algemeen publiek, u ontvangt het Handboek ICT-contracten en er zijn speciale PO-deals.
Meld je nu aan voor één van de nieuwsbrieven van ICTRecht en blijf op de hoogte van onderwerpen zoals AI, contracteren, informatiebeveiliging, e-commerce, privacy, zorg & ICT en overheid.