Sinds het coronavirus is online winkelen populairder dan ooit. Webshops hebben hier slim op ingespeeld. Een nadeel bij online verkoop is over het algemeen dat webshops opslagruimtes nodig hebben, wat natuurlijk kosten met zich meebrengt. Een uitweg daarvoor kan ‘dropshipping’ zijn. Dit klinkt aantrekkelijk, maar zijn er ook valkuilen?
Wat is dropshipping?
Bij dropshipping stuurt de leverancier (vaak gevestigd buiten de Europese Unie) de bestelde producten op naar de consument zonder tussenkomst van de webshop. Daarbij heeft de webshop:
- geen voorraad nodig;
- geen inkooprisico, omdat er geen restpartijen zullen zijn;
- geen opslagruimte nodig;
- geen personeel nodig, want bestellingen hoeven niet door de webshop zelf ingepakt en verzonden te worden.
Vele kosten blijven door deze voordelen bespaard. Het grote nadeel is echter dat de dropshipper wettelijk aansprakelijk is tegenover de consument. De consument heeft tenslotte een overeenkomst gesloten met de webshop en niet met de leverancier. Dit kan risicovol zijn voor de dropshipper, omdat hij de producten nog niet eerder heeft gezien.
Wat zijn de risico's bij dropshipping?
Dat de dropshipper wettelijk aansprakelijk is tegenover de consument kan problemen veroorzaken. De volgende problemen kunnen zich onder andere voordoen:
1. Defect of beschadigd product
Allereerst kan een product defect of beschadigd zijn. Ook al heeft de dropshipper het product niet eerder gezien, hij moet zich houden aan de wettelijke garantieregels. Dat houdt in dat de webshop een goed product moet leveren volgens de verwachting die de consument ervan mag hebben. Gaat het product – buiten de schuld van de consument om – kapot? Dan wordt niet de leverancier aangesproken, maar de dropshipper. Het verhelpen van de problemen komt dan voor zijn kosten en risico.
2. Levertijd
Ten tweede is de levertijd onzeker. Vaak is de leverancier buiten de Europese Unie gevestigd, omdat de productie daar meestal goedkoper is. De levertijd van bestellingen buiten de Europese Unie is doorgaans lang, waardoor het voor de dropshipper lastig is deze in te schatten. Een levertijd met de consument wordt daarom over het algemeen niet overeengekomen. Als er geen levertermijn is afgesproken, dan geldt de wettelijke termijn van dertig dagen. Is het product hierbinnen niet geleverd, dan moet de webshop een redelijke termijn worden gegeven alsnog te leveren. Na deze termijn kan de koop worden ontbonden en moet het geld terug worden gestort. Hoogstwaarschijnlijk was het product al onderweg, ontvangt de consument deze alsnog en moet de dropshipper de bestelling wel betalen aan de leverancier.
3. Herroepingsrecht
Het kan ook voorkomen dat de consument het product wil retourneren. In Europese Unie heeft een consument veertien dagen bedenktijd na ontvangst van de bestelling en hierbinnen kan hij het product terugsturen. Een probleem is dat een dropshipper vaak geen bedrijfsruimte heeft en daardoor geen retouradres. Als de leverancier geen producten retour wil nemen, dan kan dat voor de webshop geen reden zijn om geretourneerde producten niet te accepteren.
4. Producteisen
Ten slotte gelden in de Europese Unie producteisen. Producten die binnen de Europese Unie worden verkocht, moeten voldoen aan de regels van de Unie. De leveranciers zijn vaak buiten de Europese Unie gevestigd, waardoor deze eisen niet voor hen gelden. Als de dropshipper producten laat leveren die niet voldoen aan de gestelde eisen, kan de consument hem aansprakelijk stellen voor eventuele schade.
Ideaal verdienmodel?
Dropshipping lijkt dus een goed businessmodel: minder kosten en daardoor hogere marges. Dropshipping draagt echter ook risico’s met zich mee. Een dropshipper sluit een overeenkomst met een consument, waardoor hij aansprakelijk tegenover deze consument is. De dropshopper moet namelijk een goed product leveren, zich houden aan het herroepingsrecht, de levertijd en de producteisen in acht nemen.
Deze blog is in samenwerking geschreven met Legal Assistent Aimée Tjalma.
