src="http://blog.iusmentis.com/wp-content/uploads/2012/11/kleine-lettertjes-weg.png" alt="" title="kleine-lettertjes-weg" width="150" height="161" class="alignright size-full wp-image-4703" align="right"/>Gisteren
href="http://rengelfriet.wordpress.com/2012/11/12/weg-met-die-algemene-voorwaarden/">blogde mijn broer (iedereen nog bedankt voor de verjaardagsmails trouwens) over een onderwerp dat mij aan het hart gaat, of beter gezegd het brood: Weg met die algemene voorwaarden!
Als je toch al een onpersoonlijke moloch bent, zo schrijft hij, dan oké dan snap ik dat je ook onpersoonlijke voorwaarden hebt. Maar wat nu als je gewoon een zzp’er bent? Dan sta je toch voor een persoonlijk gesprek:
[Kleine ondernemers] die standaard algemene voorwaarden hanteren, hebben een diepgegrond gebrek aan respect voor hun eigen klanten. Waarom bent u toch zo gemakzuchtig met uw algemene voorwaarden? Waarom durft u niet gewoon het gesprek aan te gaan met uw klant? Want uiteraard is het goed dat u van te voren helderheid wilt over allerlei zaken, maar dat kan toch juist prima in een goed gesprek met uw opdrachtgever? U kunt op deze manier laten zien dat u uw klant serieus neemt, en samen met uw klant oplossingen bedenkt bij mogelijke problemen. Die werkwijze hanteert u toch ook altijd als het gaat om de inhoud van het werk en de prijs? Waarom dan niet over de voorwaarden?
En inderdaad, eigenlijk zouden algemene voorwaarden niet nodig moeten zijn in deze situaties. Als we gewoon normaal tegen elkaar doen bij de offerte en uitvoering, dan is geneuzel in kleine lettertjes nergens voor nodig. Maar ja, dat de advocatuur en juristerij al eeuwenlang bestaat geeft wel aan dat het lang niet altijd goed gaat. En dan heb je een probleem want als je ruzie hebt én geen duidelijke regels over de exit dan wordt het knallen.
Als ik algemene voorwaarden schrijf, noem ik mezelf altijd professioneel doemdenker: wat kan er misgaan en hoe kunnen we dat pareren/voorkomen/inperken? Mensen denken liever niet na over zulke situaties, maar je moest eens weten hoe veel ruzies en gezeik wij langskrijgen die vermeden hadden kunnen worden als ze vooraf even drie regels op papier hadden gezet.
Algemene voorwaarden zijn net een stoma: je moet er niet aan denken en echt fris is het ook niet maar als het misgaat ben je er toch maar wat blij mee.
Overigens zijn veel voorwaarden zo respectloos omdat de ondernemer niet nadenkt wát hij in zijn voorwaarden wil hebben. Je pakt een model van de Kamer van Koophandel, je copypaste wat van de concurrent en je typt na elk akkefietje een “dat zal me niet nóg eens overkomen”-clausule erbij. Menig ondernemer heeft geen idee waaróm hij die clausules heeft: “dat stond zo in de tekst van onze advocaat” of “ik dacht dat zal juridisch wel zo moeten” – de slechtste redenen om een clausule te laten staan.
Hebben jullie wél nagedacht over het hebben van voorwaarden? En over waarom welke clausule erin staat?
Arnoud
