Wanneer richt een website zich op een bepaald land?

Steeds meer webwinkeliers willen ook internationaal gaan verkopen. Dit is een relatief eenvoudige stap. Een van de belangrijkste dingen is ervoor te zorgen dat je vindbaar bent over de grens, maar dit is niet zonder (juridische) gevolgen. 

Het richten van een website op een bepaald land heeft voor de webshop namelijk twee belangrijke juridische gevolgen. Ten eerste mag de consument de webwinkelier dagvaarden in het land waar de consument woont en ten tweede is in principe dan ook nog eens het recht van dat land van toepassing en moet je dus voldoen aan die regels. De vraag is dan; wanneer richt een website zich op een bepaald land? Dat is belangrijk omdat je als shop dus al dan niet te maken krijgt met de regels van het land waar de klant woont.

De regels komen uit het internationaal privaatrecht. Dit zijn de regels die bepalen welke rechter bevoegd is om over een geschil te oordelen en welk recht van toepassing is op een overeenkomst. Webshops die aan zakelijke klanten verkopen (B2B) hebben de mogelijkheid om hier onderling afspraken over te maken en dan geldt het in de inleiding genoemde niet. Dit artikel gaat daarom alleen over de online verkoop aan consumenten (B2C).

In 2010 heeft het Europese Hof van Justitie zich gebogen over de vraag wanneer een website zich richt op een land. Het enkele feit dat een website raadpleegbaar is in het land waar de consument woont, onvoldoende is om te spreken van ‘richten op’. Een website richt zich pas op een bepaald land “als er aanwijzingen zijn dat de onderneming van plan was om de consumenten van dat land als klant te willen winnen”. Wat zijn aanwijzingen dat een shop zich op een bepaald land richt?

Aanwijzingen dat een website zich op een bepaald land richt

1) Vermelden dat de goederen in een land worden aangeboden

Denk hierbij aan het specifiek noemen van de verzendkosten/levertijden voor bijvoorbeeld Duitsland of een zelfgemaakte landenlijst (keuze) waaruit een consument kan kiezen in het bestelproces.

2) Adverteren bij zoekmachine

Ook het betalen van een zoekmachinedienst (zoals Google) om aan de gebruikers daarvan die bepaalde zoekwoorden intypen een advertentie te laten zien voor de producten of diensten van de ondernemer is een aanwijzing.

3) Combinatie van secundaire factoren

De bovenstaande factoren zijn evidente aanwijzingen dat de commerciële activiteiten zich richten op een land. Maar ook een combinatie van secundaire factoren kan bewijs leveren. Dit is bijvoorbeeld het vermelden van een telefoonnummer met internationaal kengetal, het gebruik van een ander top level domein dan dat van het land waar de ondernemer is gevestigd (of juist het gebruik van een generiek top level domein zoals .com of .eu), routebeschrijvingen die in dat andere land beginnen of testimonials van internationale klanten opnemen op de website.

Deze factoren zijn op zich waarschijnlijk niet genoeg, maar bij elkaar mogelijk wel. Zo is het hebben van een .de top level domein waarschijnlijk niet voldoende (registreren zou ook alleen ter bescherming van domeinnaamkapers kunnen zijn, bijvoorbeeld als .de alleen redirect naar de .nl). Maar in combinatie met Duitse tekst wel.

4) Taal of munteenheid

Als een website ook in een andere taal kan worden geraadpleegd of er kan met een andere munteenheid worden betaald, dan is dit ook een aanwijzing dat de commerciële activiteiten zich richten op een land.

5) Tussenpersonen

Ten slotte kan ook de tussenpersoon die een webwinkelier vertegenwoordigd van invloed zijn. Denk bijvoorbeeld aan een Italiaanse shop die verkoopt via ebay.de (landspecifiek top level domein en website in Duitse taal). De overeenkomsten van Duitsers vallen dan onder Duits recht.

Conclusie

Bij de vraag of de commerciële activiteiten van een webshop zijn gericht op een bepaald land gaat het om de wil van de ondernemer om zijn activiteiten te richten op één of meer landen. Dat een website enkel in een bepaald land kan worden geraadpleegd is hiervoor onvoldoende. Maar het expliciet noemen van een ander land of het gericht bij een zoekmachine adverteren op een land zijn duidelijke aanwijzingen van die wil.

Ook verschillende ‘kleine’ aanwijzingen bij elkaar kunnen dit bewijs vormen. Webwinkeliers die internationaal willen gaan verkopen, moeten hier dus goed rekening mee houden. Er wordt namelijk nationaal gehandhaafd. Een website die zich op bijvoorbeeld Duitsland richt, maar zich niet aan die wet houdt, riskeert dan een Duitse boete.