Heeft u dat ook? Dat u even snel iets online wilt bestellen en dan ziet dat u dan eerst maar liefst zes pagina’s moet doorworstelen? Pfff. Het is logisch dat u uw gegevens in moet voeren, maar kan dat niet wat sneller?
Inmiddels is de OneStepCheckout dan ook zeer in opmars. Op slechts èèn pagina geeft u uw gegevens, verzend- en betaalmethode op. Vervolgens even op ‘afrekenen’ klikken en klaar bent u! Erg makkelijk en snel dus.
Toch is het juist dat makkelijke en snelle dat juridisch voor problemen zorgt.
De wet zegt namelijk dat het bestelproces zo moet worden ingericht, dat de consument eventuele fouten gemakkelijk moet kunnen zien en zo nodig herstellen. Dit kunnen spelfouten zijn (NAW) maar ook fouten met betrekking tot de bestelling zelf. Twee printers is leuk, maar wat moet je ermee? Je wilde er immers maar èèn bestellen.
Een andere mogelijkheid is dat u tijdens het bestelproces nog twijfelt of u het product of de dienst wel wilt aanschaffen, maar deze door het OneStepCheckout systeem per ongeluk toch al heeft gekocht.
Het doel van de wet is dan ook onder meer te voorkomen dat men onbedoeld een bestelling doet, of een foutieve bestelling doet.
En laat dat nou het grote probleem zijn bij het OneStepCheckout systeem: voor je het weet is de bestelling al geplaatst. Dan heeft de consument zijn gegevens nog niet gecontroleerd (je wilde niet voor niets snel iets bestellen), laat staan eventueel kunnen wijzigen.
Om wel aan de wet te voldoen kunnen webwinkeliers met een OneStepCheckout systeem twee dingen doen.
De eerste mogelijkheid is het toevoegen van een extra pagina waar (opnieuw) een totaaloverzicht wordt gegeven. Dit geeft de consument de gelegenheid de gegevens en bestelling te controleren en eventueel aan te passen. Het bestelproces krijgt dan in totaal twee pagina’s, hetgeen ook niet onoverkomelijk is.
Een tweede mogelijkheid is het toevoegen van een zin, zoals: “ik heb mijn gegevens en bestelling gecontroleerd”. Het best plaatst de webwinkelier deze zin onderaan het bestelproces, al dan niet met een hokje dat men aan moet vinken. Zorg er in elk geval wel voor dat deze zin duidelijk te zien is, de consument moet er niet omheen kunnen. Hij kan de zin vetgedrukt weergeven of in een opvallende kleur.
Dit alles lijkt weer nadelig uit te pakken voor de webwinkelier. Als deze op dit punt niet aan de wet voldoet mag de consument de overeenkomst namelijk vernietigen. Hiervoor hoeft er niet eens sprake te zijn van een fout. Het simpele feit dat het bestelproces niet aan de wet voldoen is hiervoor al genoeg. Een vrijbrief voor de consument.
De wetgever beoogt met deze wet in beginsel natuurlijk de consument te beschermen tegen ongewenste aankopen. Toch heeft het ook voordelen voor de webwinkelier: de bestellingen diè binnenkomen zijn gewenst.
Bovendien geeft een correct bestelproces de consument vertrouwen in het doen van aankopen online, waardoor hij hiervan vaker gebruik van zal maken. En daar gaat de kassa van rinkelen.
