Mag een werkgever een werknemer op de vingers tikken wanneer deze rare dingen op Twitter (of Facebook of andere sociale media) plaatst? Op zich staan werk en privé los van elkaar. Maar als de twee mengen, dan heeft de werkgever zeker wel een grond om daar wat van te vinden. Ook als dat mengen onbedoeld gaat of uit situaties voortkomt die niet op werkdagen tussen 8:30 en 17:00 behoudens pauze plaatsvinden. Dat kan dus in theorie ook over Twitter gaan.
Wel moet er natuurlijk een link zijn tussen het getwitter en het werk. Enkel dat men een negatieve mening over zaken heeft, zou niet genoeg moeten zijn. Het bedrijf moet er op een of andere manier schade van ondervinden. Bedrijfsgeheimen onthullen of roddelen over collega’s zijn evidente voorbeelden. Maar een bankmedewerker die uitgesproken negatief is over wurghypotheken, heeft echt een probleem, arbeidsrechtelijk gezien. Die mening kun je honderd keer je eigen mening noemen, het stráált af op je werkgever omdat het zo gek is dat iemand die bij een bank werkt, zo negatief is over zo’n bankproduct. En als de werkgever er last van krijgt, dan moet je er wat mee als werknemer.
Een bedrijf kan de grijze gebieden proberen te verduidelijken met een socialemediareglement. Maar een vooraf geschreven reglement kan nooit alle situaties afdekken. Er zullen altijd grensgevallen zijn.
Bovendien: wat moet als werkgever als het privégedrag -hoe privé ook- overlast op het werk veroorzaakt? Hoe vuil je tackles op het voetbaldveld ook zijn, klachten daarover horen niet bij de werkgever en dat hoort niet mee te wegen bij je beoordelingsgesprek. Alleen: wat nu als de werkgever vervolgens de hele week door platgebeld of -gemaild wordt omdát een hoop mensen wat willen zeggen over die vuile voetbaltackle? Dan wordt niet de tackle het arbeidsrechtprobleem maar de berg telefoontjes of mailtjes. Hoe dat op te lossen, is een hele moeilijke.
Bij twijfelgevallen kan “op persoonlijke titel” het verschil maken. Wel zou ik zeggen dat het dan moet gaan om persoonlijke belevenissen of zaken die uit openbare bronnen te vinden zijn. Bespreek je dingen die je alleen als werknemer kon weten, dan helpt “op persoonlijke titel” je niet. Verder kun je je natuurlijk afvragen wat het toevoegt om te mélden wat je werkgever is als je vervolgens op persoonlijke titel dingen wilt gaan vertellen.
