Met enige regelmaat krijgen wij de vraag of een werkgever zomaar mails voor van alles en nog wat mag sturen naar zijn werknemers. Het antwoord in het kort: ja dat mag, aangezien de werkgever bepaalt hoe het werk wordt uitgevoerd en dus ook wat voor informatie de werknemer moet ontvangen. Maar op het privémailadres ligt het wat complexer.
Wanneer je ergens gaat werken, bepaalt de werkgever hoe het werk wordt uitgevoerd en welke gereedschappen daarbij nodig zijn. Dit zijn algemene regels, maar ze zijn ook van toepassing op ICT-situaties en communicatiemiddelen. Wil een werkgever dat je e-mail gebruikt, dan moet dat. Verbiedt hij dat je dingen doet op je laptop, dan heb je je daaraan te houden.
In de context van mail: als de werkgever beslist dat je bepaalde informatie per e-mail moet krijgen, dan moet je dat. Natuurlijk moet het wel voor het werk relevant zijn, en daar zal hem bij deze zaken de kneep zitten.
Reclame van derden die de werkgever doorstuurt, zit daarmee in een heel grijs gebied. Enerzijds, hoe relevant is zulke reclame (tenzij je inkoper bent)? Anderzijds, die werkgever zal er een gedachte mee hebben dat dit voor het werk belangrijk is. Als die gedachte enigszins te onderbouwen is, dan is dit dus toegestaan.
Heeft de reclame niets met het werk te maken, dan zou een goed werkgever (ook weer zo’n algemene norm) dergelijke reclames niet laten sturen. En dan kun je op die grond bezwaar maken. Helemaal als blijkt dat de werkgever betaald krijgt als jij die reclame leest of iets koopt.
Natuurlijk moet het gaan om mails naar het werkmailadres. Het privémailadres mag niet gebruikt worden voor enige communicatie vanuit het werk, tenzij daar toestemming voor is verleend of dit absoluut noodzakelijk is voor iets werkgerelateerds. Je kunt bijvoorbeeld toestemming geven voor het toesturen van je elektronische loonstrook, of per mail corresponderen over een ziekmelding of het aanvragen van vakantiedagen.
