Het is legaal om merknamen te gebruiken bij de handel in de producten van dat merk. Dit gegeven wordt door veel internethandelaren aangegrepen om single-brand stores op te zetten. Dit zijn webwinkels die alleen producten van dat merk verkopen, en die prominent de merknaam voeren in de domeinnaam en op de site zelf. Ik noem ze ook wel Welkom bij Merknaam-sites, omdat dit de standaard openingszin op zulke websites is. Een recent vonnis laat echter zien dat zulke sites juridisch problematisch zijn.
Australian Gold is een merk voor bruiningscrèmes. het bedrijf ThoBa had de domeinnamen www.australiangold-shop.nl en www.australiangold-shop.com geregistreerd. De Europese dealer B&H maakte bezwaar tegen de manier waarop ThoBa op deze site het merk gebruikte.
Terecht maakte B&H geen bezwaar tegen het feit dat ThoBa de producten van Australian Gold verkocht via deze sites. Het is immers legaal om (binnen Europa gekochte) producten door te verhandelen, ook als je geen officieel dealer bent. Bovendien had ThoBa expliciet toestemming van de merkhouder gevraagd en gekregen om het merk te gebruiken voor normale productverkoop.
Het bezwaar van B&H was gericht tegen de manier waarop de merken logo's van Australian Gold werden gebruikt. Men had zelfs het logo van Australian Gold aangepast, zoals hieronder is te zien:
Met een dergelijke aankleding en nauwelijks tekst of informatie dat de winkel geen officieel dealer was de kans op verwarring bij het publiek te groot. ThoBa moet de domeinnamen afdragen en bovendien de kosten van de advocaat van B&H betalen (een bedrag van 6.712 euro).
De rechtbank merkt nog op dat het gebruik van "-shop" in de URL al genoeg was om de indruk te wekken dat men officieel dealer is. Dat gaat me te ver: "shop" of "winkel" zijn de beschrijvende termen om aan te geven dat je iets kunt kopen op die site. Maar je zult bij gebruik van zulke termen wel alles moeten doen om te voorkomen dat mensen de verkeerde indruk krijgen.
