Dat er in mijn ogen wat vreemde regels zijn binnen het vernieuwde consumentenrecht, daar moet ik maar mee leren leven. Waarom bijvoorbeeld een herroepingsrecht formulier in een vast format aanbieden en waarom een bepaalde uiting bij een bestelknop? De klant weet echt wel wanneer een bestelling definitief wordt. (uitzonderingen daargelaten)
Het herroepingsrecht bij tijdschrift en-krantenabonnementen is ook iets nieuws in de wet en is niet iets waar ik het per definitie niet mee eens ben. Maar ik vind dat er in de wet wel iets vergeten is, of zijn minst iets niet duidelijk is. Bij de aankoop van een los exemplaar geldt er geen herroepingsrecht (art. 6:230p f sub 7 BW), mits de consument uiteraard daarover is geïnformeerd. Dat is ook logisch, na 14 dagen is er immers al een nieuw nummer uit, maar de inhoud zou bijvoorbeeld ook gekopieerd kunnen worden.
In datzelfde artikel staat echter dat dit niet geldt voor de geregelde aflevering van de bedoelde producten, abonnementen dus. Een abonnement is dus nog te annuleren, ook nadat je al iets hebt ontvangen. Sterker nog de termijn van 14 dagen gaat pas in na ontvangst van het eerste exemplaar.(art 6:230 o lid 1b sub 4 BW)
Dit is een wezenlijke verandering met hoe de regelgeving was. Een abonnement kon je onder dienstverlening plaatsen en nadat de consument had ingestemd met levering, was er geen herroepingsrecht meer. Nu er expliciet “de geregelde levering van zaken” staat en het genoemde artikel 6:230p is opgenomen in de wet, is dit denk ik niet meer mogelijk.
Het wringt een beetje als je losse exemplaren niet kunt retourneren, maar dat een abonnement op dezelfde producten weer wel te annuleren is. Het exemplaar dat ontvangen is, terug sturen, dat is nutteloos, de winkel kan daar niets meer mee. Dus wat moet er wel gebeuren bij het herroepen van een abonnement?
Daarin vind ik de wet onduidelijk. De vraag is bijvoorbeeld of je als consument al het abonnementsgeld terug moet krijgen. De wet kent bij de levering van producten de “waardeverminderingsregel”, gebruik je een product teveel, dan moet je als klant de schade betalen. De wet geeft aan dat de klant voor waardevermindering aansprakelijk is als hij verder is gegaan dan noodzakelijk om de aard, de kenmerken en de werking daarvan vast te stellen. Maar hoe kun je dat doen bij kranten?
Het is bij kranten en tijdschriften daardoor op zijn minst redelijk om te stellen dat de klant het ontvangen exemplaar wel moet betalen (waardevermindering is dan 100%, want onverkoopbaar) Daar komt bij dat een los exemplaar ook niet geretourneerd kan worden. Ik zou aanbieders van abonnementen ook adviseren dit zo te communiceren. Dus bij een eventuele herroeping (let op dat wel voldaan wordt aan alle eisen omtrent het herroepingsrecht) krijgt de klant zijn geld terug minus de kosten van de reeds ontvangen exemplaren.
Eventueel aansluiting zoeken bij dienstverlening en het herroepingsrecht zou ook kunnen, daar moet het gebruikte gedeelte immers ook betaald worden en dat komt overeen met wat ik zojuist al aangaf. Alleen is de vraag of een abonnement onder dienstverlening valt, nu zo uitdrukkelijk in de wet is opgenomen dat het een (geregelde) aankoop is.
Ik vraag mij gewoon af, waarom er in de wet niet kort is opgenomen dat een ontvangen exemplaar betaald moet worden, zeker omdat er al zo specifiek over losse edities etc. in de wet wordt gesproken. Dat had een stuk makkelijker geweest, de wet is toch al extreem uitgebreid, gedetailleerd en tot op minuscule details (bestelknop) opgesteld.
