“Nee, de wet koop op afstand geldt niet want wij zijn een fysieke winkel”. Met dat argument probeert nog steeds af en toe een webshop onder zijn verplichtingen uit te komen. Het idee erachter is dat die wet geschreven is voor online shoppen, en een al jaren in een pand gevestigde winkel ziet zichzelf niet als een online shop. Ook niet als ze ondertussen een webshop hebben ingericht. Maar zo werkt het natuurlijk niet.
De Wet koop op afstand is geschreven voor winkels die “op afstand” zaken doen met consumenten. Kopen in een gewone, fysieke winkel valt hier dus niet onder. Er is sprake van “op afstand” als de winkelier en de consument elkaar niet tegelijkertijd treffen.
Dat op afstand zaken doen moet wel gebeuren middels een ‘systeem’, staat in de wet. Bij webshops is de webshop-software dat systeem: er is een virtueel winkelwagentje, men kan online afrekenen en de bestelling komt automatisch binnen. Ook een callcenter waar men kan bestellen (zoals bij de Otto) valt onder deze wet.
Een winkel met een simpele website “Dit zijn wij”, “Route” en “Neem contact op” heeft echter géén systeem voor koop op afstand. Wie dan belt of mailt en een product bestelt, valt daarmee niet onder deze wet. Men moet echt op een of andere manier systematisch of geautomatiseerd bestellingen verwerken.
Ook kan het zijn dat de online bestelling eigenlijk alleen maar een reservering is. Dat moet dan wel duidelijk in het bestelproces gemeld zijn (en niet alleen maar in de algemene voorwaarden). Kan de consument dan in de fysieke winkel besluiten of hij het wel of niet wil kopen, dan was er online nog geen sprake van een koop. Wellicht dat sommige van deze winkeliers een dergelijke constructie in het achterhoofd hebben, en denken dat omdat zij normaal verkopen vanaf de kassa of met een getekende offerte, er geen koop via de webshop mogelijk is.
Het feit dat men een fysieke winkel heeft, is echter juridisch onvoldoende om de wet koop op afstand uit te mogen sluiten. Het gaat er echt om of men de koop via de webshop sluit, meer niet.
