Per 1 juli 2010 wordt het mogelijk om digitaal verzekeringsovereenkomsten tot stand te laten komen en verzekeringspolissen te verstrekken. Het traject om dit mogelijk te maken is al in 2005 ingezet door een aangenomen motie van Frank Heemskerk in de Tweede Kamer. Het is een aanvulling op de mogelijkheid om op papier een verzekeringsovereenkomst te sluiten en een polis te verschaffen.
Na ruim vijf jaar wachten later, kunnen verzekeraars en verzekeringnemers eindelijk profiteren van elektronisch zakendoen, zij het met een aantal scherpe voorwaarden. Zo is voor de elektronische polis een gekwalificeerde elektronische handtekening verplicht. Dit is de meest vérgaande vorm van elektronische handtekeningen: er moet met een veilig apparaat een handtekening worden gegenereerd. Voor de ondertekening van de overige elektronische stukken voldoet een reguliere elektronische handtekening, bijvoorbeeld een gescande krabbel vanaf papier of een unieke code.
Verder is een uitdrukkelijke instemming met een elektronische polis op het aanvraagformulier vereist. De minister geeft hierover het volgende aan: "Van uitdrukkelijke instemming is wel sprake wanneer op een aanvraagformulier een verklaring staat opgenomen die luidt dat de verzekeringnemer instemt met een elektronische polis en daarachter een hokje staat dat wordt aangevinkt door de verzekeringnemer."
Oorspronkelijk was ook een ontvangstbevestiging van de polis verplicht gesteld, maar dat vereiste heeft minister Hirsch Ballin uiteindelijk laten vallen. De bewijslast dat een polis is afgegeven blijft desalniettemin bij de verzekeraar liggen.
Belangrijke voordelen van deze ontwikkelingen zijn de snelheid waarmee polissen kunnen worden verstrekt en de lagere kosten die gemaakt worden vanwege het uitblijven van papier en verzending per post.
