Als echte online-shopaholic winkel ik regelmatig 'over de grens'. Graag laat ik kleding of schoenen uit Groot-Brittannië, Duitsland of Frankrijk komen. Reden? Bepaalde producten zijn daar wél te koop of simpelweg goedkoper.
Nu is het zo dat in elk land andere regels kunnen gelden met betrekking tot webwinkels, en dat kan lastig zijn. Soms verplicht een buitenlandse webwinkel je bijvoorbeeld om de bestelde schoenen in de originele doos terug te sturen omdat de retourzending anders niet zal worden geaccepteerd, hetgeen in Nederland als eis niet is toegestaan.
Een Europese richtlijn maken zodat overal dezelfde regels gelden lijkt daarom een goed idee! Je weet dan als consument precies waar je aan toe bent en dat schept vertrouwen. Hoe meer vertrouwen de consument heeft in het webwinkelen, hoe meer geld deze dan ook online zal uitgeven. Toch is niet iedereen enthousiast...
Sinds 2004 wordt er gewerkt aan een dergelijke richtlijn consumentenrechten. Hierin worden uniforme regels opgesteld met betrekking tot onder andere webwinkels binnen Europa.
Deze richtlijn zorgt echter voor veel commotie. Zo zouden webwinkeliers verplicht worden te leveren aan een ieder binnen Europa (art.22 Richtlijn) en tevens voor de retourkosten opdraaien indien het bestelde product 40 euro of meer kost. Dure grap voor de web winkelier! Vooral bij dit laatste lijkt een grens te worden overschreden: “Webwinkels zullen allen het loodje leggen”, aldus een van de tegenstanders.
Ik begrijp die commotie niet helemaal. Dit heeft vooral te maken met het feit dat de richtlijn nog in de maak is. Inmiddels zijn er namelijk een aantal (1596!) amendementen ofwel wijzigingen opgevoerd, die in sommige gevallen de situatie nogal nuanceren.
Zo is er een extra artikel (22 bis) toegevoegd dat bepaalt dat de winkelier helemaal niet meer verplicht is te leveren. Het artikel geeft de consument slechts het recht de winkelier te verzoeken de goederen of diensten te leveren in een andere lidstaat. De winkelier mag dit vervolgens weigeren indien het voor hem technisch niet haalbaar is. Bovendien dient de consument alle hieruit voortvloeiende kosten te betalen. Deze moeten uiteraard wel vooraf aan hem bekend zijn gemaakt. Dit alles is dus nogal een verschil met eerdergenoemde.
En er zijn ook goede punten voor de winkelier. In de richtlijn worden namelijk eindelijk duidelijke regels gegeven voor het kunnen retourneren van hygiëne producten, waardoor deze makkelijker uit te sluiten zijn van het herroepingsrecht.
Toch blijft het al met al een kat en muisspelletje waarin de ene keer de consument er bekaaid vanaf komt en de andere keer de winkelier. Het lijkt mij alleen zinloos om iedere keer direct op te springen bij eventuele nieuwe amendementen. Het duurt echt nog wel even voor het College en het Parlement er definitief uit zijn! Het heeft in ieder geval geen zin alles direct als vaststaand feit te publiceren, hetgeen nu vaak wel gebeurd.
Toch vind ook ik iets gek: de richtlijn is, zoals al gezegd, speciaal bedoeld om uniforme regels te creëren binnen Europa. Men zou aan die regels op nationaal niveau dan ook niets kunnen wijzigen. Duidelijk dus. Waar ik in de toekomst in Europa dan ook online mijn mooie nieuwe schoenen koop, overal zullen dezelfde regels gelden!
Dat ook dàt is aangepast, vind ik uiteraard wel bijzonder. Elk land kan nu alsnog afwijken van de richtlijn en deels andere regels hanteren. Dat is toch wel een wijziging waarvan ik vind dat het te ver gaat. Want aparte regels voor elk Europees land, was dat nou niet ook al het geval vòòr het ontstaan van de richtlijn?
